.هر دلی آمد کنار تو از اینجا برنگشت. گرچه مجنون بود…..اما سوی لیلا بر نگشت. یک نفر می خواست با گنبد نظر بازی کند. جلد شد……دیوانه شد……دیوانه اما بر نگشت…….زايری که هیچ همراهی به جز اشکش نداشت……بعد از اینکه اشک ها را ریخت تنها بر نگشت.در کنارت مثل یک ماهی درون آب بود.بی تو بودن را نفهمید آخرش……………تا بر نگشت. صبح بیماری دخیل پنجره فولاد شد……تو شفا دادی …..ولی آخر سر وپا بر نگشت. دوستم را اولین باری که آوردم حرم تا دم برگشت با نا بود…..با نا برنگشت. راستی آقا همان آهو. که ضامن بودی اش آخرش برگشت پیش مادرش یا بر نگشت?????

عمریست نقش جان تنم مشهد الرضا ست. اوج تمام پر زدنم مشهد ا الرضا ست. هر جا که سوال شد که دلت در کجا خوش است …………بی اختیار بر دهنم. مشهد الرضا ست.

غریب میروی میروی اما هنوز جرعه ابی هم لب های ترک خورده ما را تر نکرده است.هنوز آبله های پاهای کودکان التیام نیافته است.هنوز قلب بی قرار عقیله بنی هاشم آرام وقرار نگرفته است. با رفتنت بغضی سنگین در گلویم می‌نشیند بغضی که نمیدانم کی باز خواهد شد ………..این سکوت گویای غربت نجیب زاده ای است که جان بر سر دست نهاد .خودش را واهل و عشیره اش رابرای روشن نگاه داشتن مشعل معنویت وبندگی فدا کرد.میروی وصالی زنگ کاروانی که مظلومانه دور میشود.دلم را با خود میبرد دلم تا کعبه ی آسمان تا شش گوشه زمین پر می کشد ودخیل ضریح طلایی آن کشته اشک ها می شود ……..دلم را به ضریحت گره می زنم به صفر می روی صفر…..اما من تا یک سال دیگر تسبیح اشک می گشایم.ور فتنت را به مویه می‌نشینم. منبع: حوریه فضلی.

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا. …….. سلام آقا جان آن قدر غریبم که فقط شما میتوانی از این غربت رهایم کنی .آقا ی مهربانم که هر وقت به پابوسی میایم دل تنگم وخال بدم تا چند وقت خوب است. آقای خوبم در این روز ها ی بد به دادم برس.آقا جان دلم هوایت را کرده………

در آخرین ساعت های ماه صفر شهادت شاه خراسان را به همه ی دوستان تسلیت میگم.