خانه ی دوست فرو ریخت سرم!   ارزویم رادستی  دزدید. ابرویم را حرفی له کرد. ماندم عشق کجا مدفون شد, به چع جرمی غزلم را خواندن?به چه حقی همه را سوزاندن?گله دارم سهراب……………  دل من سخت گرفته است بگو…… هوس ادمها……….. تا کجا قلب مرا می کوبد. تا کجا باید رفت تاز چشمان سیاه  مخفی شد?دوست دارم بروم, اینهمه خاطره را از دل من بردارید عشق رذ جای خودش بگذارید بگذارید به این خوش باشم……. که به قول سهراب:پشت دریا شهریست که در ان هیچکسی تنها نیست عشق بازیچه ی ادم ها نیست.زندگی عرصه ی ماتم ها نیست…………….